Şeyhin biri türbe etrafında kurulmuş dergahta kendisine çok yardım eden iyi bir adama el vermiş.
"Var git sen de kendi dergahını kur, ama şu yaşlı topal eşekten başka sana verecek bir şeyim yok" demiş.
Adam, topal eşeği alıp az gitmiş uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş.
Derken, bir gün yaşlı eşek ölüvermiş...
Adam eşeği gömmüş.
Mezarın başına oturup kara kara düşünürken bir kervanbaşı durup sormuş:
"Kimin bu mezar, sen ne yapıyorsun?"
Adam; "Çok değerli bir şeyhti, öldü, gömdüm, bırakıp gidemiyorum" diye cevap vermiş.
Bunun üzerine kervandakiler hemen bir türbe inşa etmişler.
Bizim adam da oranın türbedarı ve şeyhi olmuş.
Zaman geçmiş, yeni şeyh ve türbe çok çok ünlü olmuş.
Eski şeyh bunu duymuş ve ziyarete gelmiş.
Yatma saati gelip kalabalık dağılınca eski şeyh yeni şeyhe sormuş:
"Türbede yatan kim?"
Yeni şeyh; "Aman şeyhim, kimse duymasın, senin verdiğin yaşlı öldü, onu gömdüm." demiş.
Bunu duyan eski şeyh kahkahayı basmış:
"Ne mübarek bir sülaleymiş bunlar. Benim türbede de onun anası yatıyor." demiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder