Erzurum'da dul bir bayan oğlunu çırak vermek için bir demirci ustasıyla görüşür.
Ustaya der ki:
"Ustam, benim adam öldü. Bir oğlum var. Okutmaya gücüm yok. Senin yanına çırak vereyim de hiç olmazsa bir meslek öğrensin."
Usta; "Tamam." der.
Bunun üzerine ertesi gün sabahleyin oğlan atölyeye gelir.
Gayet dikkatli ve hevesli görünmektedir.
Akşama kadar ustayı izler ve ne derse yapar.
Fakat ertesi gün oğlan atölyeye gelmez.
Usta merak eder.
Akşam üzeri atölyeyi kapatınca kadının evine gider.
Kapıyı çalar.
Kadın kapıya çıkınca sorar:
"Bacım, senin oğlan dün geldi ama bu gün işe gelmedi. Hayırdır. Başına bir iş mi geldi?"
Kadın; "Yok ustam, yidir. Bir şeyi yok. İşi öğrenmiş. Onun için artık gelmesine gerek kalmamış."
Usta şaşırır.
"Peki, ne öğrenmiş? Söyler misiniz?" diye sorar.
Kadın cevap verir:
"Demiri dövermişsiniz olurmuş yassı, ucunu kıvırır mışınız olurmuş tepsi."
Usta hayretler içinde kalır ve kendini tutamaz.
"Vay itoğlu it. Kendi öğrenmiş, yetmemiş bir de anasına öğretmiş." diye mırıldanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder