Heves etmek, yapmak kadar önemlidir.

 Madam Hayganuş’un kocası ölmüş. 

Hayganuş çok üzgünmüş. 

Sevgili kocasının mezarının başında oturmuş ağıt yakıyormuş.

Komşuları ve arkadaşları, bu dramatik anı saygı içinde ve sessizce izliyorlarmış. 

Hayganuş’un, kocası Agop’a yaktığı ağıt herkesin gözlerini yaşartıyormuş.

“Ah Agop efendi ah.… Sen ne güzel, ne alim adam idin. 

Fransızca bilir idin. 

İngilizceyi,  Alamancayı fevkalade konuşur idin. 

Sen edebiyattan, fizikten, kimyadan, matematikten çok iyi anlar idin. 

Şiir bilem yazar idin.”

İzleyenler suskunluk içinde bekliyorlar ama ölçüyü kaçıran Hayganuş’un Agop’a sıraladığı övgüler bir türlü bitmek bilmiyormuş.

Sonunda izleyenlerden biri dayanamamış. 

“Yahu madam Hayganuş amma da büyüttün ha.. 

Agop’u hepimiz tanır idik. 

Rahmetli hiç de dediğin gibi bir adam değil idi. 

Mesela Fransızca filan bilmez idi. 

Şiir de yazmaz idi. 

Az biraz okuması yazması var idi. 

Hepsi o kadar.”

Madam Hayganuş adamın bu sözlerini duyunca, hemen ağlamasını kesmiş ve başını kaldırarak gururlu bir sesle şöyle yanıt vermiş.

“Olsun… 

Hiç olmazsa bunları yapmaya heves eder idi…”