Bi köye yakın bir dağda yaşayan bir anne tilki çocuklarına nasıl yiyecek bulabilecekleri ve hangi yiyecekleri yiyebilecekleri hakkında eğitim vermektedir. Bir ara konu hangi üzümlerin yenebileceğine gelir. Anne tilki birden ciddileşerek bu konudaki nasihatlarını sıralamaya başlar:
''Çocuklar! Üzüm çok güzel ve tatlı bir yiyecektir. Her çeşit üzümü yiyebilirsiniz. Her bağdaki üzümü yiyebilirsiniz. Dikkat etmeniz gereken tek bir şey var. Sakın ola köyün mollasının bağından üzüm yemeyin. Hatta açlıktan ölecek gibi olsanız bile o bağa girmeyin.''
Tilki yavruları gözlerini açmış dikkatle annelerini dinlerken en meraklıları olan bir yavru dayanamayarak sorar:
''Ya anne... Ben son söylediğini anlayamadım. Neden mollanın bağına girmememiz gerekiyor? O bağın üzümlerinin cinsi mi zehirli? Yoksa molla üzümlere çok mu ilaç atıyor veya tuzak filan mı kuruyor?''
''Ya anne... Ben son söylediğini anlayamadım. Neden mollanın bağına girmememiz gerekiyor? O bağın üzümlerinin cinsi mi zehirli? Yoksa molla üzümlere çok mu ilaç atıyor veya tuzak filan mı kuruyor?''
Anne tilgi gözlerini korku bürümüş şekilde cevap verir:
''Hayır, yavrum. Mollanın kendisi zehirden de tuzaktan da daha tehlikelidir. Çünkü eğer molla bağından üzüm yediğimizi anlarsa yarın hemen 'Tilki eti helaldir.' diye fetva verir. O zaman da, köylüler sürek avına çıkar ve hepimizi vurup yer. Allah korusun, belki de neslimiz tükenir.''
Sonuç : Gücünü, insanların cehaletinden alan kişilere hiç bir zaman bulaşma.
