Farzet ki öküzler yiyir.

İstanbullu biri Erzurum'un bir köyünde oturan ve daha önce hiç görmediği akrabalarını ziyarete gider.
Akrabaları onu ailenin en büyüğünün evinde misafir ederler.
Her türlü izzet ve ikramda bulunurlar.
Akşam yemeğinde de güzel bir ziyafet çekerler.
Yemekten sonra da misafirin önüne bir kalbor dolusu yer elması koyarlar.
İstanbullu misafir gördüğü muamele karşısında çok memnu olmuştur.
Biraz mahçup bir şekilde ailenin büyüğü olan ihtiyara: ''Ağam, ne zahmet ettiniz? Zaten iyice yedik, bunlara ne lüzum vardı?'' demiş.
İhtiyar oralı olmamış ve sakin bir şekilde cevap vermiş:
''Ne zahmeti yiğenim. Farzet ki onları mısırlığa dökmüşem, inekler yiyir.!!